زندگی پرماجرای یک زن جسور
به گزارش زارا، موزه گوگنهایم نیویورک از هفته جاری میزبان نمایشگاه جدیدی است که دوران پربار هنری «گابریله مونتر»، نقاش برجسته اکسپرسیونیست آلمانی را در مرکز صحنه هنر مدرن قرار می دهد.
به گزارش زارا به نقل از خبر آنلاین به نقل از ایسنا، «گابریله مونتر»، هنرمند اکسپرسیونیست آلمانی، در زمانیکه حضور زنان در هنر هنوز بسختی پذیرفته می شد، مسیر جسورانه و مستقلی را گذراند و خودرا بعنوان یکی از مهم ترین چهره های اکسپرسیونیسم شروع قرن بیستم ثابت کرد و حالا با برگزاری نمایشگاه جدیدی در موزه گوگنهایم در مرکز توجه قرار می گیرد.
او از اعضاء بنیان گذار جنبش موثر «سوارکار آبی» (Der Blaue Reiter) بود که میان سالهای ۱۹۱۱ تا ۱۹۱۴ فعالیت داشت و به خاطر پرتره ها و مناظر رنگینش شهرت پیدا کرد. خانه ای که با ارثیه والدینش در شهر کوچک «مورناو» در جنوب آلمان خرید، به پاتوق هنرمندان زمانش تبدیل شد و «مونتر» در همان جا سالهای پایانی عمرش را در کنار همسرش گذراند و در سال ۱۹۶۲ در ۸۵ سالگی درگذشت.
با این حال، «مونتر» در زمان زندگی و حتی دهه ها بعد از مرگش، تا حد زیادی در گمنامی ماند. نام او بطور معمول در سایه عشق پرآشوبش به واسیلی کاندینسکی، نقاش و نظریه پرداز روسی پیشگام هنر مدرن، یاد می شد.
اما حال زمان آن فرارسیده که آثار «مونتر» برای ماهیت خودشان مورد ستایش قرار بگیرند. دو موزه بزرگ امسال نمایشگاه هایی را به او اختصاص داده اند. در اوایل امسال، نمایشگاه «گابریله مونتر: بانوی بزرگ اکسپرسیونیسم» در موزه ملی «تیسن-بورنمیسا» در مادرید افتتاح شد و با تحسین منتقدان روبه رو شد. این نمایشگاه بالاتر از ۱۰۰ نقاشی، طراحی، چاپ و عکس را گردآوری کرد و جایگاه «مونتر» را بعنوان یکی از بزرگ ترین اکسپرسیونیست های آلمانی تثبیت کرد. حال نیز موزه گوگنهایم نیویورک نمایشگاه «گابریله مونتر» (Into Deep Waters) را افتتاح خواهدنمود.
«جاده در تونس» اثر «گابریله مونتر» مگان فونتانلا، متصدی هنر مدرن و برگزارکننده نمایشگاه گوگنهایم، در این زمینه اظهار داشت: «سال هاست که هنرمندان و همکاران زن با وجود مشارکت های چشمگیرشان در تشکیل مدرنیسم اوایل قرن بیستم نادیده گرفته شده اند. این شامل گابریله مونتر نیز می شود؛ هنرمندی پیچیده و خلاق که در زمان خود یا درست درک نشد یا آثارش در تحلیل های بعدی دست کم گرفته شد. او با نگاهی تیزبین مفاهیم هویت و اصالت، فرم و رنگ را به چالش کشید و در طول زندگی هنری اش، طبیعت بی جان، منظره و پرتره را با رنگ های سرزنده و ضربه قلم موهای پرانرژی بازخلق کرد.»
«مونتر» با وجود سرپیچی از انتظارات عصری که در آن زندگی می کرد، به شدت از تجربه های زندگی و جهانی که در آن زیست، نیز تاثیر گرفت. حال که توجه جهانی به آثار او جلب شده، نگاهی تازه به زندگی پرماجرا و مسیر جسورانه او خواهیم داشت.
«گابریله مونتر» در سال ۱۸۷۷ میلادی در برلین به دنیا آمد و کوچک ترین فرزند از پنج فرزند خانواده ای پروتستان بود. هرچند در آن زمان تشویق زنان برای دنبال کردن حرفه ای هنری معمول نبود، والدین او از علاقه اش به هنر حمایت کردند. او از کودکی به نقاشی علاقه مند شد و والدینش برایش معلم خصوصی گرفتند. در ۲۰ سالگی در کارگاه «ارنست بوش» در دوسلدورف و سپس در «مدرسه زنان» همان شهر تحصیل کرد.
«قایق سواری» اثر «گابریله مونتر» زندگی مونتر آمیزه ای از رفاه، زیبایی و با این حال اندوه های عمیق بود. پدرش زمانیکه او تنها ۹ سال داشت درگذشت و مادرش نیز قبل از بیست سالگی اش فوت کرد. در سال ۱۸۹۸ میلادی، مونتر و خواهرش که دارایی قابل توجهی به ارث برده بودند، تصمیم گرفتند که به ایالات متحده آمریکا سفر کنند. پدر و مادرشان قبل از تولد فرزندانشان، در آمریکا زندگی کرده بودند.
این دو خواهر دو سال را در ایالات متحده آمریکا به سفر کردن و وقت گذرانی در «میزوری»، «تگزاس» و «آرکانزاس» سپری کردند. «مونتر» در جریان این سفرها یک دوربین «کداک» را در اختیار گرفت و تصاویری را از خیابان ها ثبت نمود که خاصیت مشترکی با نقاشی های وی داشتند. با این که «مونتر» تصاویری را که ثبت می کرد بعنوان آثار هنری ارزیابی نمی کرد، اما نمایشگاه های جدید «گوگنهایم» و «تیسن» به حق این عکس ها را در مرکز توجه قرار می دهند تا نه تنها آنها را بعنوان گواهی ای از جوهره خلاقیت «مونتر» پیش از آشنایی با «کاندینسکی» ارایه کنند، بلکه انعطاف پذیری این هنرمند در فعالیت در حوزه های مختلف هنر و تمایل او به تجربه شاخه های نو را به نمایش بگذارند.
«فونتانلا» در توضیح پیش زمینه زندگی «مونتر» اظهار داشت: «مونتر در فاصله سالهای ۱۸۹۸ تا ۱۹۰۰، دو سال را در آمریکا گذراند. او ابتدا وارد نیویورک شد و سپس برای دیدار اقوام و سفر، به ایالت های میزوری، آرکانزاس و تگزاس رفت. همین طور در مقاطع مختلف زندگی در فرانسه، اسکاندیناوی و تونس اقامت داشت. مونتر در جوانی به دو زبان آلمانی و انگلیسی تسلط پیدا کرد و بعدها به فرانسوی، دانمارکی و سوئدی نیز مسلط شد. این نگاه بین المللی، و تاثیر آن بر سبک هنری اش، اغلب دست کم گرفته می شود.»
«مونتر» با وجود تأثیرپذیری از کاندینسکی، استقلال هنری خودرا حفظ کرد و به زبان تصویری و فیگوراتیو خاصش وفادار ماند.
«کاندینسکی» و «فرانتس مارک»، در سال ۱۹۱۱ بطور رسمی گروه هنری «سوارکار آبی»(Der Blaue Reiter) را در مونیخ تاسیس کردند؛ گروهی موثر که «مونتر» نیز از اعضاء آن بود. «مونتر» نقشی اساسی در سازماندهی نمایشگاه های این گروه در سالهای ۱۹۱۱ و ۱۹۱۲ داشت، هرچند حتی وقتی گروه به سوی انتزاع حرکت می کرد، سبک او همیشه وفادار به جهان پیرامون و زندگی درونی پررنگ خودش باقی ماند.
«زنی حین نوشتن روی مبل» اثر «گابریله مونتر» رابطه عاشقانه مونتر و کاندینسکی در نهایت به بحرانی دردناک رسید. در سال ۱۹۱۴، با شروع جنگ جهانی اول، کاندینسکی ناچار به ترک آلمان شد و به سوئیس گریخت. مونتر هم به دنبالش رفت، اما «کاندینسکی» تنها به مسکو برگشت. دو سال بعد، در ۱۹۱۶، برای مدت کوتاهی در استکهلم دیدار کردند، اما کاندینسکی در مارس همان سال به روسیه بازگشت و این آخرین باری بود که یکدیگر را دیدند.
«مونتر» در سال ۱۹۱۷ میلادی، در استکهلم یک تابلو نقاشی با عنوان «آینده»(Future) کشید که تصویری از زنی بود که با نگاهی مشتاق و مستقیم از بوم به بیرون نگاه می کند. این اثر را میتوان نمادی از ورود مونتر به مرحله ای تازه از زندگی اش دانست.
در حالی که ستاره شهرت خود مونتر تنها در دهه های اخیر درخشان شده است، هر دو متولی نمایشگاه های اخیر یعنی «مگان فونتانلا» و «رودریگو رویز دل آربول»، اعتقاد دارند که مخاطبان امروز سر انجام آماده اند تا گابریله مونتر را نه در سایه کاندینسکی، بلکه بعنوان هنرمندی مستقل بشناسند.
نمایشگاه «گابریله مونتر»(Gabriele Münter: Contours of a World) از ۷ نوامبر ۲۰۲۵ تا ۲۶ آوریل ۲۰۲۶ در موزه سالومون آر. گوگنهایم نیویورک برگزار می گردد.
منبع: zarakala.ir
این مطلب زارا را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط زارا
نظرات بینندگان در مورد این مطلب