دبیر انجمن اسلامی راه امید دانشگاه اصفهان:
دیگر انگیزه لازم برای برگزاری كرسی های آزاد اندیشی وجود ندارد
زارا: دبیر انجمن اسلامی دانشجویان راه امید دانشگاه اصفهان اظهار داشت: كرسی های آزاداندیشی در دانشگاه ها كم رنگ نشده اند، بلكه علاقه و انگیزه برای برگزاری برنامه ها كم رنگ شده اند و كرسی های آزاد اندیشی هم جز همین برنامه ها قرار می گیرد.
زهرا شفیعی پور در گفت وگو با خبرنگار ایسنا در مورد دلائل كم رنگ شدن كرسی های آزاداندیشی در دانشگاه ها، اظهار نمود: یكی از دلایل مهم پررنگ بودن كرسی های آزاد اندیشی در گذشته، برنامه هایی بود كه دو طیف متفاوت با نظرات متفاوت در مقابل هم قرار می گرفتند و بنابراین بار هیجانی چنین برنامه هایی بالا می رفت و اطلاعاتی كه رد و بدل می شدند صرفاً جنبه علمی نداشتند و مخاطب ناخداگاه جذب می شد كه این تقابل و تفاوت فكر را ببیند.
وی اضافه كرد: هم اكنون هم اگر كرسی های آزاد اندیشی با همین كیفیت در دانشگاه ها برگزار گردد مخاطب آن از خیلی از برنامه های دیگر بیشتر است. حقیقت امر این است كه كرسی های آزاد اندیشی در دانشگاه ها كم رنگ نشده اند، بلكه علاقه و انگیزه برگزاری برنامه ها كم رنگ شده اند و كرسی های آزاداندیشی هم جز همین برنامه ها قرار می گیرد.
دبیر انجمن اسلامی دانشجویان راه امید دانشگاه اصفهان در پاسخ به این سوال كه چرا این علاقه كم شده است، اظهار داشت: جواب این سوال بسیار ریشه ای و عمیق است. برنامه ها و فعالیت هایی كه دانشجویان این همه سال برگزار می كردند و عقبه انگیزشی آن ها این قدر بالا بود و با تمام سختی ها كار می كردند و خیلی چیزها به چشمشان دیده نمی شد چر اكنون این گونه نیست؟ هم اكنون چندین سال است كه جنبش دانشجویی به سمتی رفته است كه انگیزه لازم را برای برگزاری این كرسی ها را ندارد.
شفیعی پور خاطرنشان كرد: این بحث ناامیدی و بی انگیزگی باید ببینیم چیست كه این قدر در دانشگاه در درجه اول و بعد در فعالیت های دانشجویی رخنه كرده است. پس كرسی های آزاداندیشی كم رنگ نشده اند بلكه فعالیت های دانشجویی در حال رفتن به سمت كم رنگ دیده شدن می رود. علاقه وجود دارد، اما انگیزه نیست به این معنا كه دانشجو احساس می كند اگر وقتش را در این مسائل بگذارد آن نتیجه مطلوب را به دست نمی آورد.
وی اظهار داشت: بحث عدم انگیزه و ناامیدی مربوط به یك یا دو سال نیست و بحران عمیق تری وجود دارد. باید ببینیم شرایط و اتفاقات چه بوده است كه طی چندین سال این قدر امیدها از بین رفته است كه فعالان دانشجویی از كار كردن ناامید شده اند.
دبیر انجمن اسلامی دانشجویان راه امید دانشگاه اصفهان، اظهار داشت: متاسفانه میان دانشجویان یك سر درگمی وجود دارد. اصولا فعالیت دانشجویی می نماییم كه امید باقی بماند و این امید متناسب با هر دوره ای باید وجود داشته باشد.
شفیعی پور تصریح كرد: چیزی كه از دانشجویان می شنویم این است كه كار نماییم كه چه چیزی به دست بیاوریم. ازاین رو از فعالیت های گذشته خود هیچ نتیجه ملموسی نمی بینند. رخوت در دانشگاه ها به حدی رسیده است كه دانشجویان انگیزه ندارند كه آینده خویش را بسازند. ریشه این عوامل طولانی است و باید بررسی شود و عوامل فرهنگی، اجتماعی و سیاسی هم به این مشكلات اضافه شده اند تا این پازل بی انگیزگی را تكمیل كنند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب