عده ای از تشكل های دانشجویی در نامه ای به وزیر راه و شهرسازی تاكید كردند؛
لزوم بررسی طرح توسعه دانشگاه تهران در كمیته های تخصصی شورای عالی شهرسازی
زارا: عده ای از فعالان دانشجویی، تشكل های دانشجویی و انجمن های علمی دانشجویی دانشگاه های تهران و علوم پزشكی تهران، در نامه ای به دكتر آخوندی، وزیر راه و شهرسازی، خواهان آن شدند تا طرح توسعه‌ی دانشگاه تهران در كمیته های فنی و تخصصی شورای عالی شهرسازی و معماری با اجبار به لزوم هم اندیشی و حضور نمایندگانی از ذی نفعان مختلف مطرح شود تا مجالی برای بحث درباره‌ی نتایج سهمگین آن برای محدوده‌ی مركزی شهر تهران به وجود آید.
به گزارش زارا به نقل از ایسنا، در متن نامه 10 تشكل علمی دانشجویی خطاب وزیر راه وشهرسازی و رییس شورای عالی شهرسازی و معماری ایران آمده است:
"همان گونه كه مستحضرید طرح جدید توسعه‌ی دانشگاه تهران، با عنوان «شهر دانش، دانشگاه كارآفرین، سبز و هوشمند»، مدتی است كه در محافل مختلف آكادمیك و تخصصی، جامعه‌ی محلی و همینطور شبكه های اجتماعی برجسته شده است. علت این امر نگرانی هایی است كه درباره‌ی مخرب و صدمه زابودنِ این طرح از جانب متخصصین امر مطرح شده و اقشار مختلف اعم از اساتید، دانشجویان و شهروندان خصوصاً ساكنین محلات مجاور را نگران كرده است. "
امضا كنندگان این نامه مدعی شدند: "در حالی كه روند تهیه و تصویب طرح جدید دانشگاه تهران در پشت درهای بسته صورت گرفته و چندین ماه از تصویب آن در كمیسیون ماده ۵ گذشته بود، در آذرماه سال گذشته، جلسه ای در پردیس هنرهای زیبا برگزار شد و این طرح اجمالاً به سمع و نظر اساتید و دانشجویان رسید. پیش از این نشست، اغلب قریب به اتفاق اساتید و دانشجویان دانشگاه تهران نه تنها از محتوای آن كه اساساً از وجود چنین طرحی آگاه نبودند. بعد از این جلسه و به دنبال بروز ابهامات و نگرانی هایی درمورد طرح جدید، تشكل ها و انجمن های دانشجویی دانشگاه تهران بارها از مسئولان دانشگاه درخواست نمودند كه اطلاعات دقیق طرح از جانب این نهاد به عنوان كارفرمای طرح، در اختیار همه‌ی ذی نفعان و عموم مردم قرار گیرد و پاسخگویی لازم درباره‌ی ابهامات موجود در طرح صورت پذیرد. اما برخلاف انتظار و علی رغم درخواست های مكررِ تشكل های مختلف دانشجویی و مردم این اتفاق تا به امروز رخ نداده است. شواهد از آن حكایت می كند كه مشاور و كارفرما ضرورتی به پاسخگویی و شفاف سازی احساس نكرده و تلاش دارند تا با استفاده از نهادهای تصویب كننده و برپایه شیوه‌ی مرسوم رفتار نمایند."
در بخشی از این نامه آمده است: "اطلاعات اجمالی عرضه شده از طرح در جلسه‌ی مذكورـ كه حاكی از تبدیل مركز فرهنگی شهر تهران به یك مركز تجاری، اداری و خدماتی در لوای طرح توسعه‌ی دانشگاه تهران بودـ حساسیت دانشجویان، اساتید و بعضی از تشكل های مردم نهاد فعال در حوزه‌ی شهرسازی را برانگیخت.
به دنبال آن، به همّت دانشجویان نشستی درباره‌ی طرح توسعه‌ی دانشگاه تهران در تاریخ ۲۷ دی ماه و با هدف نقد و بررسی آن برگزار گردید و برای نخستین بار، گروهی از اهالی و سایر ذی نفعان همچون دانشجویان و اساتید فرصتِ حضور و اظهارنظر مرتبط با ابعاد مختلف طرح را پیدا كردند. "
همچنین در این نشست بیانیه‌ی مشترك ۱۸ تشكل دانشجویی (از جمله انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشكی تهران، بسیج دانشجویی دانشگاه تهران و تعدادی از انجمن های علمی) در ارتباط با طرح جدید توسعه‌ی دانشگاه تهران قرائت شد كه در این بیانیه تشكل های دانشجویی نسبت به تبعات منفی این طرح در ابعاد مختلف آن اخطار داده و خواهان انتشار اطلاعات كامل آن، بازنگری در طرح بعد از نظرخواهی از همه‌ی ذی نفعان طرح و مطرح شدن آن در شورای اسلامی شهر تهران شدند. در همان جلسه از مسئولین دانشگاه و مشاور طرح توسعه هم دعوت به عمل آمده بود كه متأسفانه هیچ كدام این دعوت را نپذیرفتند و حاضر به پاسخگویی دربرابر انتقادهای جامعه‌ی دانشگاهی و مردم نشدند.
پیگیری های بیشتر دانشجویان، شهروندان و نهادهای مردم نهاد سبب شد تا نشست دیگری باحضور تعدادی از اعضای شورای اسلامی شهر تهران در خانه‌ی اندیشمندان علوم انسانی ترتیب داده شود. در این نشست باوجود حضور چند تن از مسئولان دانشگاه، هیچ كدام از ابهامات و دغدغه های دانشجویان، اساتید و مردم بافتِ اطراف، پاسخِ روشن و موجهی را از جانب مسئولان دریافت نكرد و پاسخ های عرضه شده به نگرانی ها بیش از پیش افزود.
پس از آن هم پیگیری های رسمی و كتبی تشكلهای دانشجویی برای برگزاری نشستی عمومی با حضور مسئولان دانشگاه (علی الخصوص رییس محترم دانشگاه تهران) و درخواست دسترسی به اطلاعات طرح (كه مطابق قانون دسترسی آزاد به اطلاعات و هم مصوبات شورای عالی شهرسازی و معماری الزامی می باشد) بی پاسخ ماند. این شیوه‌ی تعامل برای یك نهاد دانشگاهی كه خویش را مادر تمامی دانشگاه ها و قطب رشد و شكوفایی كشور می داند و هم برای نهادهای رسمی ناظر همچون شورای اسلامی شهر تهران و شورای عالی شهرسازی و معماری، محل تأمل و صحنه‌ی آزمونی است كه در حال و آینده همگان به قضاوت آن خواهند نشست و ادعاهای دیگر این نهادها از این طریق راستی آزمایی خواهد شد.
این نكته هم حائز اهمیت است كه طرح جدید توسعه‌ی دانشگاه تهران در حالی در تاریخ ۹۶/۵/۲۲ به تصویب كمیسیون ماده پنج رسیده است كه نظریه‌ی كارگروه فنی ابعاد مختلف طرح را كاملاً زیر سؤال برده است. نگاه به نظر كارگروه فنی نشان داده است كه تصویب این طرح مبنای كارشناسی و تخصصی نداشته است. در متن این مصوبه آمده است كه: «طرح توسعه‌ی دانشگاه تهران، بزرگ ترین طرح مداخله‌ی مستقیم و تغییر بافتِ باارزشِ شهری در محدوده‌ی مركزی شهر تهران طی سال های اخیر محسوب [می شود] و رویكرد تخریب و نوسازی بافت شهری، اصولاً مورد تأیید كارگروه فنی نمی باشد. باتوجه به گذشت حدود ۲۰ سال از مصوبه‌ی قبلی كمسیون ماده‌ی پنج در زمینه طرح توسعه دانشگاه تهران، تابحال صرفاً حدود نیمی از عرصه‌ی مورد نظر تملك گردیده و به علت پراكندگی املاك تملك شده نیز، امكان فازبندی و اجرای طرح به سختی میسر بوده، ضمن این كه سطح اشغال و تراكم ساختمانی طرح توسعه هم زیاد است. در یك شمای كلی طرح توسعه، مسلط و غالب بر محدوده‌ی پردیس دانشگاه بوده و احداث ساختمان های ۲۰ طبقه محدوده‌ی طرح توسعه، در چارچوب مصوبات شورای عالی شهرسازی و معماری ایران امكان پذیر نمی باشد».
این هم یكی دیگر از ابهامات طرح است كه چگونه طرحی كه طبق نظر كارگروه فنی كمیسیون ماده پنج بزرگ ترین طرح مداخله‌ی مستقیم و تغییر بافت باارزش شهری است و حدود ۲۰ سال است كه همچنان در گام اول اجرایی خود یعنی تملك متوقف است و هویت محدوده‌ی پردیس دانشگاه را به خطر می اندازد در كمیسیون مذكور به تصویب می رسد! مضاف بر اینكه، مبحث توسعه‌ی دانشگاه تهران اساساً با راهبردها و سیاست های طرح های فرادستی نظیر «طرح حفظ و ساماندهی شهر تهران (مصوب سال ۱۳۷۰)» و «طرح مجموعه شهری تهران (مصوب هیئت دولت در سال ۱۳۸۲)» هم كاملاً در تناقض است. كاهش تمركز در شهر تهران، كاهش سفرهای روزانه به مركز شهر تهران و رفع تمركز از هسته‌ی مركزی با استفاده از اجبار در تقسیم وظایف و انتقال عملكردهای متمركز در حوزه‌ی مركزی مواردی است كه در طرح های مذكور به شدت بر آن تاكید شده است. تا آنجا كه در اسناد فرادست، صراحتاً به این نكته اشاره شده كه باید به برنامه های عدم تمركز، عدم توسعه‌ی دانشگاه ها و تولید واحدهای جدید در شهر تهران توجه گردد. علی رغم همه‌ی اینها، توجه به این موارد در طرح جدید توسعه‌ی دانشگاه تهران محلی از اعراب نداشته و این طرح با هدف تأمین مالی پروژه، بارگذاری ساختمانی گسترده ای را به مركز شهر تحمیل خواهدكرد."
امضا كنندگان نامه مدعی شدند: " طرح توسعه‌ی دانشگاه تهران، از آغاز تاكنون، اثراتِ گسترده و سهمگینی را بر محدوده‌ی پیرامونی خود داشته است و در آینده هم این اثرات ادامه خواهد داشت. اجزای مختلف این طرح از ایده‌ی اولیه، نیازسنجی، اهداف، سناریوهای پیشنهادی، تحقق پذیری، ارزیابی اثرات و اجزای طراحی طرح، همه و همه با ایرادات و نقدهای تخصصی جدی و مبنایی مواجه بوده و هست. حیثیت آموزش عالی كشور از یك سو و حیثیت نظام شهرسازی كشور از جانب دیگر با تصویب و اجرای چنین طرحی زیر سؤال خواهد رفت و افكار عمومی هیچ گاه در این باره قانع نخواهد شد."
تشكل های دانشجویی خطاب به وزیر راه و شهرسازی تاكید كردند: "جناب عالی در چندسال اخیر مبحث «اندیشه‌ی ایرانشهر» را مطرح نموده اید و نشست های متعددی برای بسط این اندیشه برگزار كرده اید. اندیشه ای كه به دنبال خردورزی و برنتابیدنِ ظلم است، به دنبال حكمروایی در سطح ملی و محلی و رعایت حقوقِ شهروندی و آزادی دسترسی به اطلاعات است، اندیشه ای كه ریشه های تاریخی شهرسازی و شهرنشینی ایرانی ها را دنبال می كند و با ازجاكندگی در شهر و تخریب آن مخالفت می كند. اندیشه ای كه داعیه‌ی رانت زدایی دارد و نگران ضابطه فروشی است.
حال این سؤال مطرح است كه آیا اندیشه‌ی ایرانشهری موافق آن است كه میراث معنوی بخش مهمی از تاریخ و فرهنگ كشور و انقلاب اسلامی تحت تأثیر مداخلاتی چنین گسترده قرار بگیرد؟ آیا كوچ الزامی ساكنان این محدوده‌ی مهم مركزی و اصیل شهر تهران كه سال ها در این منطقه زندگی كرده اند مطابق با اندیشه‌ی ایرانشهری است؟ آیا اندیشه‌ی ایرانشهری به نابودیِ هویت فرهنگی و پویایی محدوده ای كه به تعامل محله و دانشگاه زنده بوده است و تضمین كننده‌ی پایداری هر محله‌ی مسكونی است رضایت می دهد؟ آیا اندیشه‌ی ایرانشهری می پذیرد كه چنین طرحی با اثراتِ ناگوارش، بدون درنظرگرفتن نظرات اساتید، دانشجویان و شهروندان به عنوان مهمترین گروه های ذینفع و ذی نفوذ به تصویب برسد؟ و آیا اندیشه‌ی ایرانشهری با توسعه ای در این مفهوم (رویكرد كاملاً كالبدی و كمی گرایانه) و این میزان از مداخلات موافق است؟ آیا اندیشه‌ی ایرانشهری با ورود نظام آموزش عالی به عرصه‌ی پرفسادِ ساخت وساز همراهی دارد؟ آیا اندیشه‌ی ایرانشهری توسعه‌ی دانشگاه و كارآمدی نظام آموزش آكادمیك را با گسترش و تغییر كاربری اراضی و بلندمرتبه سازی مترادف می داند؟
درصورتی كه جنابعالی در مقام عمل هم به اندیشه‌ی والا و فاخر ایرانشهری قائل اید و باور دارید كه «دوصد گفته چون نیم كردار نیست»، این طرح و موقعیت حساسِ آن، صفحه‌ی آزمونی است كه می توان برای جامه‌ی عمل پوشاندن به این آرمان ها در عرصه‌ی واقعیت، وارد میدان شد و در برابر معضلات عظیمی كه به دنبال خواهد داشت، تنها سكوت اختیار نكرد. شما در یادداشت هایتان بارها و بارها جوانان و تشكل های مردم نهاد و شهروندان را به یاری طلبیده اید، حال مخاطبانِ آن پیام ها منتظر پاسخ هستند.
اگر جامعه‌ی دانشگاهی در مواجهه با چنین طرحی نتواند اظهارنظر كند و انتقادات خویش را درباره‌ی این طرح (كه متأسفانه گروهی خاص از دانشگاه هم در آن دخیل بودند) مطرح سازد، چه انتظاری از دیگر اقشار جامعه و ذی نفعان می توان داشت تا فرصت مشاركت در روند تدوین و برنامه ریزی طرح های توسعه‌ی شهری داشته باشند و بتوانند نقشی را ایفا كنند؟
حتماً مستحضرید كه طبق مصوبه شورای عالی شهرسازی و معماری مورخ ۱۶شهریور ۱۳۹۴ و همینطور مصوبه‌ی كمیسیون ماده پنج تهران این طرح باید مجدداً در شورای عالی و البته پیش از آن در كمیته های تخصصی آن شورا بررسی گردد. با عنایت به اهمیت طرح، اشكالات و ایرادات اساسی كه متوجه ابعاد مختلف آن است، بررسی دقیق آن در كمیته های فنی و تخصصی شورای عالی با حضور همه‌ی ذی نفعان آن الزامی می نماید. این امر با وجود گذشت بیش از دو سال از این مصوبه محقق نگردیده و حتی مسئولین طرح چنین ابراز می نمایند كه طرح به تصویب نهایی همه‌ی ارگانهای ذی ربط رسیده است. "
تشكل های دانشجویی دانشگاه تهران در انتها این نامه تاكید كردند: "با توجه به موارد طرح شده و ضرب الاجلی بودن این موضوع، درخواست می گردد تا طرح توسعه‌ی دانشگاه تهران در كمیته های فنی و تخصصی شورای عالی شهرسازی و معماری با اجبار به لزوم هم اندیشی و حضور نمایندگانی از ذی نفعان مختلف این طرح مانند تشكل ها و جامعه‌ی دانشجویی دانشگاه تهران، اساتید دانشگاه، اهالی محدوده‌ی اطراف دانشگاه تهران، رسانه های عمومی و سایرصاحب نظران مطرح شود تا مجالی برای بحث درباره‌ی نتایج سهمگین این طرح برای محدوده‌ی مركزی شهر تهران به وجود آید.
همچنین از آن جا كه تب طرح های توسعه و توسعه گرایی برمبنای گسترش اراضی و ساخت وسازهای وسیع و عجیب، سایر دانشگاه های كشور و به خصوص شهر تهران را هم فراگرفته است، نوع مواجهه‌ی شورای عالی شهرسازی و معماری ایران، به عنوان یگانه مرجع تصمیمگیر در مورد موضوعات شهرسازی و معماری كشور، در دوره‌ی ریاست جنابعالی خواهد توانست از نتایج ناگوار و هزینه‌ی بعدی برای شهر، شهروندان، نظام آموزش عالی و نظام شهرسازی كشور جلوگیری كند."
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب