برگزاری یادبود واحد خاکدان
زارا: مراسم یادبود «واحد خاکدان» برای ادای احترام به هنرمندی که نقاشی های عکس گونه و رازآلودش، ترکیبی از هایپررئالیسم و رئالیسم جادویی را به نمایش می گذاشت، در موزه هنرهای معاصر تهران اجرا شد.
به گزارش زارا به نقل از خبر آنلاین به نقل از ایرنا، مراسم یادبود «واحد خاکدان» غروب شنبه ۲۲ آذرماه با سخنرانی سیدمحمد بهشتی، عضو شورای راهبردی میراث فرهنگی و گردشگری و ابراهیم واقعی، هنرمند و طراح گرافیک برای ادای احترام به هنرمندی که نقاشی های عکس گونه و رازآلودش، ترکیبی از هایپررئالیسم و رئالیسم جادویی را به نمایش می گذاشت، در موزه هنرهای معاصر تهران انجام شد.
در این مراسم، سیدمحمد بهشتی، عضو شورای راهبردی میراث فرهنگی و گردشگری با اشاره به این که نه نقاش و نه منتقد نقاشی است، و تنها استباط شخصی خویش را از آثار واحد خاکدان می گوید، بیان کرد: همه در خانه خود جعبه ای دارند که همه چیزی در آن مثل پونز، میخ، سنجاق، باطری و خیلی چیزهای دیگر، وجود دارد.
وی ادامه داد: هر وقت کارمان گیر می کند، سراغ این جعبه می رویم و می فهمیم که یک سری چیزها در صورت ظاهر، کم ارزش اند، اما روزی به کار می آیند.
عضو شورای راهبردی میراث فرهنگی و گردشگری با اشاره به این که اگر به عنوان یک آدم ناوارد و ناآگاه به آثار مرحوم خاکدان نگاه کنید، آنرا همانند یک سمساری می بینید، توضیح داد: آثار او سهل و ممتنع اند. فکر می نماییم که ما نیز می توانیم آنها را انجام بدهیم، ولی هیچوقت نمی توان آنرا انجام داد. این ذات خصوصیت سهل و ممتنع است.
بهشتی خاطرنشان کرد: آنها که نمی دانند به وجه سهل و آنها که می دانند به وجه ممتنع نگاه می کنند. مرحوم خاکدان، در آنهائیکه نمی دانند، مخاطب خویش را گزینش می کند. آنهائیکه می دانند هم در آثار او یک جعبه همه کاره و پرارزش می بینند.
وی افزود: آن چه من می فهمم، آثار خاکدان، رویاها و کابوس های یک هنرمند است. آن چیزی که همه وجود آدم را پر می کند، موجودیت آدمیزاد به آن چه که تنش را مدیریت می کند، نیست. بلکه چیستی او به همین کابوس ها و رویاها باز می گردد.
بهشتی افزود: خاکدان با هر کدام از تابلوهای خود، درحال نامه نگاری و گفت و گو با این کابوس ها و رویاها است. آنها را مرور می کند. آنها یادگاری اند، یعنی ما را یاد چیزی می اندازند.
وی ادامه داد: آن چیزهای موجود در آثار خاکدان، همه شان چیزها، کسان، جاها و اوقاتی که او چشیده، لمس، و تجربه کرده و زیسته است. پس همه آنها یادگاری بحساب می آید. خاکدان موفق شد که نگذارد این ها فراموش شود و یادگاری های خویش را در آثارش عزیز شمرد.
در ادامه این مراسم، ابراهیم حقیقی، طراح گرافیک با اشاره به این که برخی هنرمندان در آثارشان دو وجه دارند، اظهار داشت: خاکدان هر دو وجه را داشت. وجه اول شهادت روزگار، آن چیزی که هنرمند آنرا گذرانده و از آن عبور کرده، است. هنرمند از آن چه که خاطره اش است و به یادگار نگه داشته، حرف می زند.
وی ادامه داد: وجه دوم، سوال هستی است. هنرمند تمام آنهائیکه در وجه اول، جمع می کند را به مخاطب نشان میدهد. تا علاوه بر خاطره فردی، آنرا به خاطره جمعی تبدیل کند. ما با دیدن آثار خاکدان این وجه اشتراک خاطره جمعی را در داخل اشیاء چمدان و خرده ریزها پیدا می نماییم.
همین طور حقیقی با اشاره به وجه هستی شناسانه کل آثار واحد خاکدان، غزل مشهور "روزها فکر من اینست و همه شب سخنم/که چرا غافل از احوال دل خویشتنم" از مولانا را خواند و افزود: تمام هنرمندان این وجه را درک می کنند.
این فیلمساز اضافه کرد: در آثار خاکدان، اشیایی مانند دیوار پوسیده و خراشیده، درها و پنجره های پوسیده، تصاویر قدیمی روی دیوار، قاب تصاویر خالی، توپ ها، اسب چوبی، عروسک های چوبی و پلاستیکی و غیره، چه تاویل هایی را در ذهن ما بر می انگیزد؟ تمام هم نسلان من و مرحوم خاکدان، با این تصاویر اشیاء، خاطرات مشترکی در ذهنمان شکل می گرفت.
حقیقی افزود: حتی بخش زیادی از این اشیاء، این خاطرات را در نسل های پس از ما نیز بیدار می کند. اینها همان تاویل های پنهانی چون اشک، دوری، گریه، مویه، خنده، تنهایی، سفر، تولد، مرگ، زمان، کودکی و غیره است، که نقاش می خواهد به ما ارائه کند.
این هنرمند در انتها به رباعیاتی از خیام اشاره نمود و اظهار داشت: این کوزه چو من عاشقِ زاری بوده ست/ در بندِ سرِ زلفِ نگاری بوده ست/ این دسته که بر گردنِ او می بینی/ دستی ست که بر گردنِ یاری بوده ست و همین طور هر ذره که در خاک زمینی بوده ست/ قبل از من و تو تاج و نگینی بوده ست/ گرد از رخ نازنین به آزرم فشان/ کآن هم رخ خوب نازنینی بوده ست، این ابیات ذات تصویر اشیاء به ظاهر پوسیده واحد خاکدان هستند.
همین طور در این مراسم، فیلم کوتاهی از زندگی و فعالیت هنری مرحوم خاکدان برای حاضران به نمایش درآمد.
شایان ذکر است، واحد خاکدان، متولد ۱۳۲۹ شمسی در تهران، دانش آموخته هنرستان هنرهای زیبای تهران و دانشکده هنرهای تزئینی بود، از ابتدای دهه ۱۳۶۰ خورشیدی به آلمان مهاجرت کرد و سال ها به شکل پیوسته بین دو کشور ایران و آلمان در رفت و آمد بود.
او آثاری خلق کرد که در هر دو فضای هنری دو کشور شناخته شده و اثرگذار است. این نقاش پیشکسوت اول آبان ماه ۱۴۰۴ و بعد از گذراندن دوره ای از بیماری در سن ۷۵ سالگی، درگذشت.
بطور خلاصه، تا علاوه بر خاطره فردی، آن را به خاطره جمعی تبدیل کند. این هنرمند در پایان به رباعیاتی از خیام اشاره نمود و عنوان کرد: این کوزه چو من عاشقِ زاری بوده ست/ در بندِ سرِ زلفِ نگاری بوده ست/ این دسته که بر گردنِ او می بینی/ دستی ست که بر گردنِ یاری بوده ست و همینطور هر ذره که در خاک زمینی بوده ست/ پیش از من و تو تاج و نگینی بوده ست/ گرد از رخ نازنین به آزرم فشان/ کآن هم رخ خوب نازنینی بوده ست، این ابیات ذات تصویر اشیاء به ظاهر پوسیده واحد خاکدان هستند. او آثاری خلق کرد که در هر دو فضای هنری دو کشور شناخته شده و اثرگذار می باشد.
منبع: زارا
این مطلب زارا را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط زارا
نظرات بینندگان در مورد این مطلب