در یك میزگرد دانشجویی در دانشگاه هنر بررسی شد؛
چالش ها و دغدغه های این روزهای جشنواره های دانشجویی چیست؟
به گزارش زارا بدون شك فعالیتهای دانشجویی بخصوص جشنواره های هنری در دانشگاه هنر همچون مهم ترین اموری است كه فضای نشاط و سرزندگی را در این دانشگاه بوجود می آورد. این جشنواره ها مهمترین پایگاه های فعالیت دانشجویی در سطح دانشگاه های كشور به خصوص دانشگاه هنر هستند كه بعنوان مكمل آموزشی دانشجویان رشته های هنری كه گاها با شرح درس های به روز نشده مواجهند، عمل كرده و بعنوان محلی برای بروز و شكوفایی استعدادهای دانشجویان عرصه هنر شناخته می شوند.
به گزارش زارا به نقل از ایسنا، با ایجاد شرایط ویژه ناشی از انتشار کرونا در ۱۰ ماه گذشته، روند اجرای این جشنواره ها هم مانند خیلی از فعالیتهای دیگر در سطح کشور یا متوقف شده و یا هریک به شکلی با چالش ها و مشکلات اساسی در فرایند برگزاری مواجهند.
به همین بهانه، پای سخنان و دغدغه های سه تن از دبیران جشنواره های دانشجویی مهم دانشگاه هنر نشستیم و میزگردی با حضور "محمدحسین پورابولی" دبیر یازدهمین دوره جشنواره تئاتر دانشجویی «مونولوگ»، "زهره عرب" دبیر پنجمین دوره جشنواره دانشجویی نقاشی «ژکال» و "عماد حسینی" دبیر هفدهمین دوره جشنواره دانشجویی فیلم کوتاه «نهال» برگزار گردید و در این میزگرد تلاش کرده ایم چالش های موجود در راه برگزاری این جشنواره ها، هویت و هدف برگزاری این رویدادهای دانشجویی و همینطور برنامه های ایشان برای برگزاری جشنواره ها در شرایط ویژه ی فعلی کشور، را بررسی نماییم.
رویکرد جشنواره مونولوگ همیشه آلترناتیو بوده است
"محمد حسین پورابولی" دبیر یازدهمین دوره جشنواره تئاتر دانشجویی «مونولوگ» در ارتباط با برگزاری این جشنواره اظهار داشت: جشنواره مونولوگ هر سال به صورت معمول در اسفند برگزار می گردد. ما آبان ماه سال قبل فراخوان مونولوگ را در چارچوب دو فراخوان منتشر کردیم و جشنواره در پنج بخش اثر می پذیرفت.
ایشان در ادامه اضافه کرد: رویکرد ما نسبت به این جشنواره همیشه آلترناتیو بوده است. مونولوگ بعنوان مدیوم آلترناتیوی برای تئاتر معمولمان در نظر گرفته می شد و دلیل وجود آن هم، همین است. مونولوگ بعنوان نمونه اجرایی که در آن دیالوگی شکل نمی گیرد، خواستار این است که از نوع تئاتر مرسوم فاصله بگیرد. سال جاری هدفمان بررسی این مورد بود که چرا مونولوگ باید اجرا شود. بدین سان بخش هایی را تعریف کردیم که هم به اجرای مونولوگ و هم به اجراهای غیر مونولوگ پرداخته شود.
جشنواره مونولوگ از دو بخش کلی اجرا و پژوهش تشکیل می شود
"پورابولی" درباره بخش هایی که برای این دوره از جشنواره در نظر گرفته شده بود اظهار داشت: این جشنواره قرار بود به دو بخش کلی اجرا و پژوهش تقسیم شود. ما به این بخش ها تعدادی زیرمجموعه اضافه کرده بودیم که با اصول مرسوم متفاوت بودند. مثلاً بخش اجرا به مثابه خود اجرا، پیشا اجرا، نا اجرا و مواردی از این دست تقسیم می شد. همین طور بخش درسگفتاری وجود داشت که برای آن با اساتیدی صحبت کرده بودیم تا بدین سان بشود برای جشنواره پنل های آموزشی هم برگزار کرد.
ایشان در ادامه اضافه کرد: این دوره قرار بود کار عملی و نظریه را در یک سو با هم داشته باشد. بنابراین بخشی به نام تمرین- اجرای گروهی داشتیم که قرار بود از پیشا اجرا یا به عبارت دیگر از زمان دست و پنجه نرم کردن با ایده ها تا به اجرا رسیدن را دربر گیرد و یک استاد مشاور هم حضور داشت که به گروه کمک می کرد به تمرین هایی بپردازند که مناسب باشند با ایده هایی که برای اجرا در ذهن دارند. متاسفانه یکی از بزرگترین آفت های تئاتر ما این است که ۸۰ درصد گروه ها به یک شکل تمرین می کنند و نمی دانیم چرا این اتفاق می افتد. بنابراین تلاش کردیم بخشی را تولید نماییم که به این کار شکل دهد. چهار روز پیش از برگزاری جشنواره، از شیوع بیماری کرونا در کشور آگاه شدیم و برگزاری جشنواره متوقف گردید. ما نمی دانستیم که چه زمانی باید کار را از سر بگیریم و یا اینکه چه قرار بود پیش بیاید.
ارتباط بیشتر با عموم مردم از اهداف دوره پنجم جشنواره ژکال
"زهره عرب" دبیر پنجمین دوره جشنواره دانشجویی نقاشی «ژکال» هم درباره این دوره از جشنواره و هدف اصلی آن اظهار داشت: بخش اصلی جشنواره ما بخش نمایشگاهی آن است. بخش های دیگر آن هم نشست ها و ورکشاپ های آموزشی هستند. می خواستیم در این دوره از مردم دعوت نماییم تا پیش دانشجوهایی که نقاشی می کنند حضور داشته باشند و یا بخش هایی را خارج از دانشگاه برگزار نماییم تا از این طریق ارتباط بیشتری با عموم مردم برقرار شود.
ایشان در ادامه اضافه کرد: نشست ها و ورکشاپ هایی که در جشنواره برگزار می گردد هدف اصلی اش این است که اساتیدی که هیچگاه فرصت حضورشان در دانشگاه پیش نمی آید را دعوت نماییم. چونکه یکی از دشواری هایی که همیشه دانشجویان نقاشی با آن مواجهند، دریافت مجوزهای لازم برای دعوت از این اساتید است.
عدم حمایت متولیان فرهنگی دانشگاه از پنجمین دوره جشنواره ژکال
دبیر پنجمین دوره جشنواره دانشجویی نقاشی «ژکال» در ارتباط با مشکل اصلی برگزار نشدن این دوره از جشنواره اظهار داشت: مشکل ما برای برگزاری این دوره، حتی قبل از شیوع ویروس کرونا، این بود که علیرغم سال ها و دوره های قبلی معاونت فرهنگی دانشگاه از ما هیچ حمایتی نکرد.
وی درادامه اضافه کرد: هم اکنون ما می توانیم جشنواره نقاشی را به صورت مجازی هم برگزار نماییم اما حمایت دانشگاه از ما دریغ شد. پیگیری های ما و مدیر گروه هم تا هم اکنون به نتیجه نرسیده و هنوز هیچ پاسخی دریافت نکرده ایم. مشکل اصلی ما این است که اگر قرار به برگزاری جشنواره باشد، اصلا زیر نظر کدام قسمت یا معاونت دانشگاه باید برگزار شود؟
"عرب" در ادامه اضافه کرد: ما طبق روال هر سال برنامه هایمان را پیش می بردیم و با استادان صحبت کرده بودیم و حتی طرح جشنواره هم آماده بود. اما نشد که به مرحله اجرا برسد.
می خواستیم طبق تقویم هر ساله جشنواره نهال عمل کنیم
"عماد حسینی" دبیر هفدهمین دوره جشنواره دانشجویی فیلم کوتاه «نهال» هم درباره نحوه شکل گیری و فراخوان این جشنواره اظهار داشت: جشنواره فیلم کوتاه دانشجویی نهال فعالیتش را از سال ۱۳۸۲ شروع کرد. نهال جشنواره ای بود که توسط دانشجویان سینمای دانشگاه هنر و انجمن علمی سینمای دانشکده سینما وتئاتر بنیان گذاری و توسط معاونت فرهنگی دانشگاه هنر پشتیبانی می شد. تابحال نیز، این جشنواره زیر نظر همین بخش برگزار شده است. ما طبق تقویم هر ساله جشنواره در اسفندماه فراخوان ملی جشنواره را منتشر کردیم که مهلت ارسال آن معمولا تا آخر فروردین ماه است.
گروه اجرایی نهال در کنار تنه اصلی جشنواره به بخش های جنبی آن هم توجه ویژه دارد
"حسینی" درباره بخش های هفدهمین دوره جشنواره دانشجویی فیلم کوتاه «نهال» اظهار داشت: معمولا نیمه دوم خردادماه به مدت یک هفته تا ده روز در سالن فارابی دانشکده کاربردی دانشگاه هنر فیلمهای شرکت داده شده به اکران عموم در می آیند، پس از آن هم با برگزاری اختتامیه و اهدای جوایز کار جشنواره تمام می شود. در کنار این مورد که تنه اصلی جشنواره را تشکیل می دهد، بخش های جنبی دیگری هم داریم. کارگاه ها یکی از رویدادهای مهم هستندکه هر سال در جشنواره اتفاق می افتند. ما هر سال بزرگداشتی هم برای یکی از بزرگان سینمای ایران برگزار می نماییم.
وی افزود: بخش دیگر جشنواره، گالری عکس و پوستر فیلمهای کوتاه است. از دوره سیزدهم به بعد هم بخش فیلم نامه ساخته نشده به جشنواره اضافه شده است. این بخش مربوط می شود به فیلم نامه های دانشجویی کوتاهی که فرصت ساخت پیدا نکرده اند. بعد از داوری نهایی این بخش، علاوه بر این که به نویسنده فیلم نامه کوتاه ساخته نشده برتر تندیسی تعلق می گیرد، هر سال سعی شده تا از آثار منتخب این بخش حمایت برای ساخت به عمل آید.
بزرگترین چالش همه جشنواره ها بلاتکلیفی برآمده از عدم آشنایی با شرایط ناشی از انتشار کرونا است
"حسینی" درباره شرایطی که برای نهال هفدهم پیش آمد اظهار داشت: ما در تدارک پخش فراخوان جشنواره بودیم و در وب سایت های مختلف خبر فراخوان را منتشر کردیم و پوسترهای چاپ شده هم در مرحله پخش بودند. پنجم اسفندماه تهران به حالت نیمه تعطیل درآمد، خوابگاه های دانشجویی بسته شده و دانشگاه ها هم تعطیل شدند. بدین سان برگزاری ادامه روند جشنواره برای ما غیر ممکن شد. بزرگترین چالشی که جشنواره ها با آن مواجه گشتند بلاتکلیفی برآمده از شرایط ناشی از انتشار کرونا بود. شرایطی که حتی ارکان بهداشت و درمان کشور هم با آن آشنایی نداشتند. نمی دانستیم این قضیه کی سروسامان می یابد و کی به حالت عادی برخواهیم گشت.
ایشان در ادامه اضافه کرد: مهلت فراخوان ما تا آخر فروردین بود و ما این مهلت را تا یک ماه بیشتر تمدید کردیم، به این امید که بتوانیم با یک ماه تاخیر جشنواره را برگزار نماییم که متاسفانه این اتفاق رخ نداد. منع تجمعات و فعالیتهای فرهنگی و سینمایی ادامه دار شد و تا هم اکنون که در آذرماه سال ۹۹ هستیم هنوز جشنواره نهال برگزار نشده است.
کارگاه های آموزشی در جشنواره نهال از اهمیت زیادی برخوردار هستند
دبیر هفدهمین دوره جشنواره دانشجویی فیلم کوتاه «نهال» درباره اهمیت بخش آموزش در این جشنواره اظهار داشت: کارگاه های آموزشی در جشنواره نهال را به دو شکل عرضه می دهیم، یکی کارگاه هایی که در طول سال و معمولا در بازه زمانی اسفندماه تا خردادماه برگزار می نماییم و دیگری مربوط می شود به نشست هایی که در ایام برگزاری جشنواره معمولا به صورت جلسات سه ساعته در هر روز و در سانس های جشنواره برپا می شوند. در کارگاه هایی که در طول سال برگزار می گردند، بیشتر تمرکزمان روی کارهای عملی است. این کارگاه ها معمولا در چارچوب چند جلسه ترتیب داده می شوند تا مدرس ها زمان بیشتری برای عرضه آموزش های خود به دانشجویان داشته باشند. از آن جایی که معمولا شرکت برای عموم در این کارگاه ها آزاد است استقبال قابل توجهی هم از آنها صورت می گیرد.
"حسینی" افزود: ضعف ها و کاستی هایی در سیستم آموزشی دانشجویان هنر وجود دارد که سعی شده تا با برگزاری این کارگاه ها و دعوت از اساتید مطرح حوزه سینما، تا حدی از آنرا جبران کرد. همینطور در نشست هایی هم که همزمان با روزهای جشنواره برگزار می گردند، بیشتر به آموزش مسائل نظریه و پژوهش سینما پرداخته می شود. ما قبل از به وجود آمدن شرایط ویژه ناشی از شیوع کرونا، برنامه ریزی کرده بودیم از اسفندماه تا آخر اردیبهشت ماه حدود ده عنوان کارگاه آموزشی در ارتباط با سینما برگزار نماییم که مصادف شد با انتشار کرونا و باقی برنامه ها هم به نسبت همین مبحث منتفی شدند.
هدف بخش آموزش جشنواره پنجم ژکال؛ پرداختن به موضوعات مورد نیاز دانشجویان نقاشی
"زهره عرب" دبیر پنجمین دوره جشنواره دانشجویی نقاشی «ژکال» درباره بحث آموزش در این جشنواره اظهار داشت: جشنواره ما در خلال دو هفته برگزار می گردد و هفته دوم جشنواره مختص نشست ها و ورکشاپ ها است. برنامه های ورکشاپ های ما همیشه مورد استقبال واقع شده اند. هدفی که ما در این دوره داشتیم این بود که برای ایجاد تنوع، در برگزاری سخنرانی ها افرادی را دعوت نماییم که در دوره های قبلی جشنواره حضور نداشته اند و بر مبنای پروپوزال جشنواره به موضوعاتی بپردازیم که دانشجویان نقاشی نیازمند یادگیری آنها بودند.
اصل اول یک جشنواره آکادمیک دانشجویی، آموزش دادن است
"پورابولی" دبیر یازدهمین دوره جشنواره تئاتر دانشجویی «مونولوگ» درباره نقش آموزش در جشنواره های دانشجویی اظهار داشت: یک جشنواره آکادمیک دانشجویی به دنبال این است که آموزش بدهد و مسائل عملی را هم با ترفندهای آموزشی پیش ببرد. کلیت جشنواره مونولوگ یازده به این صورت بود که آموزش اصل اول آن قرار گرفت. ما به دنبال این بودیم که برنامه مکملی برای آموزش ایجاد نماییم تا دانشجویان با عمل کردن بر مبنای آن به نتایجی هم برسند و یک نمونه اش هم محدودیت هایی بود که در فراخوان جشنواره اعمال کردیم.
ایشان در ادامه اضافه کرد: ما به شدت به دنبال کسب تجارب تازه در حیطه اجرا بودیم، نه صرفاً تئاتر. این هدفی است که جهان در حال رفتن به سمت آن است و ما هم باید دیر یا زود به همان سمت برویم. اغلب دانشجویان بیشتر گرایش به سمت مقوله اجرا دارند و متاسفانه آموزش و پژوهش در این حوزه در دانشگاه هنر بسیار فقیر است. جشنواره های دانشجویی رشته تئاتر بخش هایی به حساب می آیند که تلاش در پر کردن این خلاء دارند. ما در این دوره تمرکز خویش را بر مقوله پنل های آموزشی که درباره اجرا بودند بیشتر کردیم و قرار بود جشنواره برای ما در حوزه آموزش و پژوهش حالت تجربی داشته باشد.
جشنواره دانشجویی، پذیرای دانشجویان است، نه افراد حرفه ای
"پورابولی" درباره جشنواره های دانشجویی اظهار داشت: به نظرم جشنواره وقتی دانشجویی است، پذیرای دانشجوست نه پذیرای فردی حرفه ای. امکان دارد حتی کیفیت آثار عرضه شده در این جشنواره بالاتر از سطح بازار باشد اما ما باید دقت کنیم که هویت آن دانشجویی است. از سوی دیگر چون بحث اجراست، گستره آن به خارج دانشگاه می رسد اما این به این مفهوم نیست که افراد متصل به بدنه دانشگاه نباشند یا آنرا نشناسند. به نظرم یکی از مقصودهای این جشنواره ها این است که چون از یک نهاد دانشگاهی برمی آیند، پس باید مواردی مانند سطح علمی اساتید و مدرسانی که درگیر فعالیتهای این جشنواره ها می شوند مورد ارزیابی مجدد قرار گیرد.
تجربیات آموزشی-پژوهشی را به نهادهای برگزار کننده جشنواره های تئاتر عرضه می دهیم
دبیر یازدهمین دوره جشنواره تئاتر دانشجویی «مونولوگ» درباره نگاه وی و ستاد اجرایی جشنواره نسبت به مقوله پژوهش در این جشنواره اظهار داشت: ما می خواستیم به کمک اساتید در زمینه های مدنظر جشنواره تجربه و پژوهش نماییم و دستاوردی داشته باشیم که حتی بتوانیم آنرا به نهادهایی مانند وزارت ارشاد عرضه دهیم تا به به روز شدن فرآیندهای آنها کمک نماییم. بدین سان علاوه بر پژوهش های دانشجویی ما به دنبال دستاوردهای بزرگتری بودیم، اما با عنایت به شرایط پیش آمده ناشی از انتشار کرونا به سختی می توان این پروژه را عملی کرد.
ایشان در ادامه اضافه کرد: قرار بود جشنواره در اسفند آغاز شود و پس از جشنواره به مدت یک هفته جلساتی در تئاتر شهر برگزار گردد که در آنها روند جشنواره را بررسی نماییم و به دنبال برنامه ریزی بحث های عمیق تر درباره این مورد بودیم. برای مثال در مدت برگزاری جشنواره بخش تمرین اجرا به شکل یکسری تمرین تعبیه شده بود و قرار بود پس از جشنواره در بازه زمانی مشخص به مسائلی مانند جایگاه تمرین و گروه در تئاتر ایران و مسائلی از این دست بپردازیم.
به چالش کشیدن مخاطبان ژکال به کمک گروه های پژوهشی
"زهره عرب" دبیر پنجمین دوره جشنواره دانشجویی نقاشی «ژکال» درباره برنامه هایی که گروه اجرایی ژکال پنجم برای اجرای آنلاین آن داشتند، اظهار داشت: ما تصمیم گرفتیم که جشنواره را زیرنظر دانشکده تجسمی دانشگاه هنر برگزار نماییم. با ورود به شرایط کرونا قرار بر این شد تا به کمک گروه پژوهشی جشنواره برنامه های جدیدی را تدارک ببینیم و در این دوره به جای ورکشاپ های آموزشی بخش پژوهش را جایگزین نماییم و از راه اینستاگرام باقی شرکت کنندگان یا دنبال کنندگان جشنواره را با موضوعات و بحث های پژوهشی که مطرح می نماییم، به چالش بکشیم.
وی افزود: ما برای برگزاری آنلاین جشنواره مشکلی نداشتیم، اما نخستین نکته این است که دانشگاه باید از جشنواره حمایت کند. در این شرایط شاید نخستین مشکل از طرف دانشگاه این بود که امکان دارد نتوانند آن نظارتی که همیشه اعمال می کنند را داشته باشند و شاید هم دانشگاه برنامه ای برای پشتیبانی از کار ما نداشت. همچنان هر صحبتی که می نماییم به ما می گویند که صبر کنید تا ببینیم چه پیش می آید و معلوم نیست که این زمان کی خواهد بود.
چطور می شود که یک جشنواره نقاشی فرهنگی نباشد
دبیر پنجمین دوره جشنواره دانشجویی نقاشی «ژکال» ضمن اشاره به جلساتی که با متولیان فرهنگی دانشگاه هنر داشته اند، اظهار داشت: یکی از اشکالات اصلی ما این است که برخی جشنواره ما را در حیطه و یا اولویت فرهنگی نمی دانند. تا کنون طبق نتیجه حاصل از جلسه ای که با حضور رئیس دانشگاه برگزار شده است، قرار بر این شده تا جشنواره ژکال زیر نظر معاونت فرهنگی برگزار نشود. قرار شده کار را با دانشکده تجسمی پیش ببریم و در اینباره صحبت هایی هم با رئیس این دانشکده انجام داده ایم.
"عرب" خاطرنشان کرد: ورود به گالری هایی مانند پردیس ملت که ما هر سال نمایشگاه خویش را در آنجا برگزار می نماییم کار آسانی نیست و از این طریق شرایطی محیا می شد که دانشجویان آثارشان را به نمایش بگذارند. حتی سال جاری هم برنامه ای برای فروش آثار داشتیم چون سال قبل فروش خوبی در این حوزه تجربه کردیم و می خواستیم سال جاری این مورد را پربارتر نماییم اما با عنایت به تمام این صحبت ها نتوانستیم آنها را متقاعد نماییم.
دوران کرونا فرصت تمرین بیشتر برای دانشجویان نقاشی فراهم کرد
وی درباره شرایط حاصل از شیوع بیماری کرونا که برای دانشجویان نقاشی بوجود آمده است اظهار داشت: از دید یک دانشجو این فرصت مهیا شده بود که خودمان در خانه کار نماییم. در دانشگاه مجبور بودیم این کار را با محدودیت بیشتر و زمان کمتری انجام دهیم. حتی در این دوره اساتیدمان هم برای نقاشی کردن زمان بیشتری داشته اند. همینطور در این زمان سخنرانی های زیادی به شکل زنده در اینستاگرام و معمولا توسط گالری ها برگزار می شد یا اینکه گروه های هنری مختلف دست به این کار می زدند. به نظرم صحبت درباره اتفاقات روز نقاشی کشور، در ایران به شکلی اتفاق جدیدی بود. در کنار این مورد هنرمندانی هم بودند که در فضای کارشان کارگاه های آنلاین برگزار کردند. این شرایطی بود که هم از حیث مسائل پژوهشی و هم تمرین نقاشی اهمیت پیدا می کرد و به خودی خود برای ما قابل توجه بود.
فضای مجازی قالب مناسبی برای برگزاری جشنواره فیلم کوتاه نهال نیست
"حسینی" دبیر هفدهمین دوره جشنواره دانشجویی فیلم کوتاه «نهال» درباره عدم تصمیم گیری برای برگزاری آنلاین جشنواره اظهار داشت: ما به گزینه برگزاری آنلاین جشنواره هم فکر کردیم. یکی از موانع این روش دشوار بودن حفظ حق کپی رایت و حق پخش فیلمهای کوتاه و پیشگیری از پخش غیرقانونی آنها در سطح اینترنت است. بیشتر جشنواره های فیلم برای اکران آنلاین آثار شرکت داده شده با این مشکل مواجهند، چون سازوکار یک جشنواره فیلم اکران آنلاین و مجازی را در بطن خودش قبول نمی نماید. حتی اگر قصد اکران آنلاین هم داشتیم مانع بعدی عدم وجود پلت فرم مناسبی برای انجام این کار در ایران بود و ما با تجربه های ناموفق جشنواره هایی که در این زمان به شکل آنلاین برگزار شدند مواجه بودیم. نتیجه گیری ما این بود که برگزاری جشنواره فیلم کوتاه دانشجویی نهال در چارچوب فضای مجازی نمی گنجد و جشنواره شکل و شمایل ناقصی به خود خواهد گرفت.
ایشان در ادامه اضافه کرد: لطف جشنواره نهال در این است که دانشجویان علاقمند به حوزه فیلم و سینما از سراسر کشور را دور هم جمع می کند. این جشنواره محفلی را بوجود می آورد تا آنها با کار هم آشنا گردند و همینطور جو مناسبی برای فعالیتهای گروهی شکل می دهد.
تصمیم گیری نهایی در ارتباط با برگزاری دوره هفدهم در شورای سیاست گذاری جشنواره نهال
وی درباره تصمیم گیری هایی که برای اجرای نهال هفدهم انجام شده، اظهار داشت: بعد از توقف روند اجرایی جشنواره، چندین ماه به دنبال چاره ای برای برگزاری جشنواره بودیم تا این که چندی قبل در شورای سیاست گذاری نهال که از معاون فرهنگی دانشگاه، رئیس دانشکده سینما وتئاتر، مدیر تشکل های فرهنگی، مدیر گروه سینما، دبیر انجمن علمی سینما و دبیر جشنواره تشکیل شده است، تصمیم نهایی در ارتباط با نحوه برگزاری جشنواره گرفته شد.
به قول وی، مقرر شد دوره هفدهم طبق تقویم هر سال جشنواره، در خرداد سال ۱۴۰۰ برگزار گردد و در نتیجه سال ۱۳۹۹ جشنواره ای نخواهیم داشت. ما در اسفندماه سال جاری باردیگر فراخوانی منتشر خواهیم کرد که هم صاحبان آثاری که سال قبل ثبت نامشان انجام شده بتوانند فیلمها را به دفتر جشنواره بفرستند و هم امکان ثبت نام برای فیلمهای جدیدی که در این زمان ساخته شده اند مهیا شود.
برگزاری جشنواره نهال در سال ۱۴۰۰ بستگی به شرایطی دارد که در آن زمان برقرار باشد
"حسینی" درباره برگزاری این جشنواره در سال ۱۴۰۰ اضافه کرد: برگزاری بستگی به شرایطی دارد که در آن زمان برقرار باشد. امیدواریم که تا آن موقع شرایط بگونه ای رقم بخورد که حداقل با رعایت یک سری پروتکل های بهداشتی و با تغییراتی که اعمال می نماییم، بتوانیم جشنواره را به صورت حضوری برگزار نماییم و اولویت ما هم همین برگزاری حضوری است.
وی افزود: همچون این تغییرات این است که تعداد روزهای جشنواره بطور قطع افزوده می شود و تعداد سانس ها برای اکران هر فیلم هم افزایش پیدا خواهد نمود. از سوی دیگر ظرفیت سالن نمایش نصف خواهد شد یا حتی به یک سوم خواهد رسید تا بتوانیم با رعایت فاصله گذاری و پروتکل های بهداشتی جشنواره را برگزار نماییم. اما این آمادگی هم برای تیم برگزاری وجود دارد که در صورت مهیا نشدن شرایط مذکور جشنواره را به شکل نیمه حضوری و یا مجازی برگزار نماییم که این مورد باز هم شامل اکران آنلاین نخواهد بود.
توجه ویژه به دانشجویان خارج از تهران در برنامه ریزی های جشنواره نهال
دبیر هفدهمین دوره جشنواره دانشجویی فیلم کوتاه «نهال» درباره برنامه این دوره نهال برای دانشجویانی که در تهران سکونت ندارند اظهار داشت: برنامه ما این است که اگر در خردادماه توانستیم به صورت حضوری جشنواره را برگزار نماییم، بعد از بازگشت شرایط به روال عادی و طبیعتا بازگشایی خوابگاه های دانشجویی، فیلمهای دوره هفدهم را یک مرتبه دیگر به صورت مفصل اکران خواهیم کرد تا افرادی که به علت عدم بهره بردن از خوابگاه ها نتوانسته اند فیلمها را در جشنواره تماشا کنند، بتوانند این کار را انجام دهند. بطور قطع اکران جشنواره سال جاری ما ایده آل نخواهد بود و یکی از نقص های آن نبود دانشجویانی است که به واسطه تعطیلی خوابگاه ها نمی توانند در زمان اکران اصلی جشنواره در آن شرکت نمایند.
ایشان در ادامه اضافه کرد: البته برگزاری آنلاین جشنواره در کنار محدودیت هایش می تواند فرصت هایی هم ایجاد نماید. جشنواره های زیادی هستند که از قالب لایو اینستاگرام برای برگزاری بخش هایی از جشنواره مثل ورکشاپ ها یا نشست ها استفاده می نمایند. ما تلاشمان این است که خویش را به این قالب محدود نکنیم و قصد ما این است که کارگاه ها را به شکل نیمه حضوری، بر مبنای قالب اجرایی مذکور و با رعایت پروتوکل ها برگزار نماییم و در نهایت فیلم جلسات را برای علاقه مندان منتشر خواهیم کرد. اتفاق مثبت این خواهد بود که دانشجویانی که تهران نیستند هم می توانند از این فیلمها استفاده کنند.
برگزاری برنامه های جنبی نهال قبل از برگزاری جشنواره
"حسینی" درباره برنامه های جنبی نهال هفدهم اظهار داشت: ما تا خردادماه برنامه های گوناگونی خواهیم داشت و تصمیم گرفته ایم یک سری از برنامه های جنبی جشنواره را که هر سال همزمان با جشنواره برگزار می شدند را، زودتر برگزار نماییم. در واقع بخش هایی را مدنظر داریم که برگزاری آنلاین آنها شدنی است و از این مورد ضربه نخواهند خورد، همانند بخش فیلم نامه ساخته نشده. می خواهیم این بخش را که هر سال هم استقبال قابل توجهی از آن می شود، زودتر برگزار نماییم و برای بخش عکس و پوستر که هر سال به شکل نمایشگاهی برگزار می شد هم همین برنامه را داریم.
تجربه اجرا در فضای مجازی، رویکرد اتخاذی مونولوگ یازدهم برای برگزاری
"پورابولی"دبیر یازدهمین دوره جشنواره تئاتر دانشجویی «مونولوگ» درباره چالش برگزاری جشنواره در این دوره اظهار داشت: اجرای تئاتر واجد این است که آدم ها دور هم جمع شوند و تماشاچی بیاید و اثری که به اجرا می رود را داخل سالن تماشا کند. کاری که برای مدیوم سالن اتفاق می افتد به نظر ما امکان برگزاری در پلت فرم مجازی را ندارد. خیلی از کارهایی که برای این دوره پذیرفته ایم بر تجربه کردن استوار هستند و بیشتر از هر چیز در نسبت خصوصیت زنده بودن، در لحظه بودن و ایجاد رویداد کردن تئاتر معنا پیدا می کنند. شاید به همین علل هم است که خود تئاتر برای ما اهمیت پیدا می کند.
ایشان در ادامه اضافه کرد: حالا که تمام جهان تحت تأثیر این شرایط قرار گرفته و تئاتر هم بیشتر از هر هنر دیگری درگیر این مشکل شده است باید راهکارهای کنار آمدن با این وضعیت را بررسی کرد. برای این مورد ابتدا فعالیتهای چند جشنواره تئاتر در کشور که از پلت فرم هایی مثل اینستاگرام بهره برده بودند را در نظر گرفتیم سپس فعالیت دانشگاهی از اتریش و چند دانشگاه خارجی دیگر را هم بررسی کردیم و به این نتیجه رسیدیم که همه با این چالش مواجه اند.
دبیر یازدهمین دوره جشنواره تئاتر دانشجویی «مونولوگ» در ادامه خاطرنشان کرد: برای مثال من دیدم که دانشگاهی مانند نمونه اتریشی پنل هایی برگزار کرده که افراد با رعایت فاصله گذاری ها وارد پلاتو می شوند و تمرین می کنند سپس ویدیوها به صورت زنده روی پلت فرم یوتیوب آپلود می شود و مدیوم تصویر هم برایشان مهم می باشد. آنها به این نکته توجه دارند که کاری که اجرا رفته است باید برای مدیوم تصویر طراحی و دراماتیزه شود. اما با این وجود نکته ای که برای آنها هم اهمیت پیدا می کند همان خصوصیت هایی است که سبب شده تئاتر قدمت زیادی داشته باشد و انسان های زیادی را در سراسر دنیا درگیر خود کند. ما هم بر مبنای همین نگاه پنل هایی را برنامه ریزی کردیم که به ما اجازه دهند با حفظ دیدگاه پژوهشی و آموزشی جشنواره، اجرا در فضای مجازی را تجربه نماییم.
شرایط کنونی فرصتی برای اصلاح روش اجرای تئاتر بوجود آورده است
"پورابولی" در مورد چالش هایی که گروه اجرایی مونولوگ برای برگزاری آنلاین این جشنواره داشتند، اظهار داشت: تعداد زیادی از افراد را پذیرفته بودیم که ۸۰ درصد کارهایی که می خواستند عرضه بدهند به علت این که با عنایت به خصوصیت آلترنتیوشان برای اجرا در مدیوم سالن طراحی شده بودند، قابلیت تبدیل به مدیوم تصویر را نداشتند. در این زمان کارهای مختلفی در حال اجرا هستند اما هم اکنون نزدیک به یک سال است که تمامی پروژه های تئاتر تعطیل شده اند. حال باید ببینیم که چه چاره ای می توان پیدا کرد، چونکه اگر این شرایط امکاناتی را از ما گرفته است در عین حال امکاناتی هم بوجود آورده.
دبیر یازدهمین دوره جشنواره تئاتر دانشجویی «مونولوگ» افزود: ما نیامده ایم که تئاتر را نجات دهیم یا اینکه تئاتر جدیدی تولید نماییم چون مطمئن هستیم که تئاتر به راه خود ادامه می دهد. وضعیتی که هم اکنون داریم در ارتباط با خود ما دانشجویانی است که هم اکنون با این وضعیت درگیر هستیم. رویکرد جشنواره ما باید نگاه به دانشجوها باشد و اینکه در این حوزه چه آموزشی باید دریافت نمایند. از سوی دیگر این مورد می تواند به ما کمک نماید تا مساله اجرا در ایران را هم اصلاح نماییم. یعنی وقتی تئاتر مرسوم امکان اجرا ندارد، پس می توان شکل های دیگر آنرا مدنظر قرار داد. سایبر پرفورمنس هایی هستند که بالغ بر بیست سال قدمت دارند. جشنواره ای در استرلیا بعنوان اولین جشنواره ای که از این نوع اجرا بهره برده امکان حقیقت مجازی را به نحوه عرضه کار برای مخاطب افزوده است. یعنی مخاطب ثبت نام می کند و با استفاده از قابلیت حقیقت مجازی وارد سالن می شود و اجرا را تماشا می کند. چه فرصتی بهتر از هم اکنون که شاید بشود به این موارد نزدیک شد.
تئاتر می تواند اجتماع را به پویش وا دارد
"پورابولی" درباره ماهیت تئاتر خاطرنشان کرد: به واسطه این که تئاتر می تواند با زمانه خودش همراه باشد و با مخاطب خودش صحبت و درگیری داشته باشد می تواند درباره مسائل حال و حاضر خودش رویدادی را ایجاد نماید که سبب فکر شود و اجتماع را به پویش وا دارد. برای مثال همین مونولوگ درباره فقدان است مونولوگ های مشهوری در ادبیات مانند آنچه در هملت و مکبث داریم درباره همین فقدان صحبت کرده اند. ما هم هم اکنون با یک فقدان بزرگ مواجه ایم، فقدان حیات انسانی و مرگ.
ایشان در ادامه اضافه کرد: قضیه انتشار کرونا تمامی آیین ها و مناسک اجتماعی ما را هم در برگرفته. خواستگاه تئاتر همین آیین هاست. من به تازگی نمونه ای از اجرای یک آیین زرتشتی در ارتباط با زندگی بعد از مرگ که به صورت آنلاین اجرا می شد را تماشا کردم و نکته جالب توجه برایم این بود که این آیین ها که خودشان کارکرد رسانه ای دارند، تغییرشان در این میانه در حال درک است. پس وقتی آیین ها تحت تأثیر شرایط با تغییراتی رو به رو شده اند، قاعدتا تئاتر هم باید تغییر کند و مناسک خودش را به اجرا بگذارد، چون اگر اجرا نکند ارتباط انسان ها ضعیف تر خواهد شد. ما برای بازآفرینی این ارتباط که به نظرم خصوصیت اصلی تئاتر است، تلاش داریم فعالیتهایی داشته باشیم.
در نقطه ای هستیم که می توانیم بگوییم چرا مونولوگ!
دبیر یازدهمین دوره جشنواره تئاتر دانشجویی «مونولوگ» در مورد لزوم پرداختن به مونولوگ در شرایط کنونی ناشی از انتشار کرونا اظهار داشت: پیش از این هر وقت آدم ها مونولوگ می گفتند به نظر می رسید که یا دیوانه اند یا روان پریش. اما هم اکنون دلیل واضحی برای این اتفاق وجود دارد و آن هم مساله کروناست که انسان ها را به صحبت درباره فقدان وا می دارد. حال با عنایت به این مساله دو نکته در ارتباط با اجرای این جشنواره برای ما اهمیت پیدا می کرد. اول آنکه اگر بخواهیم وارد فضای مجازی بشویم نباید فراموش نماییم که مساله اصلی فقط خود تئاتر است. نکته دوم آنکه اگر بخواهیم جشنواره را برگزار نماییم، می خواهیم پذیرش را محدود نماییم تا نمونه های با کیفیت تری را ببینیم.
ایشان در ادامه اضافه کرد: خصوصیت هایی در ارتباط با برگزاری جشنواره که برای ما اهمیت دارد اول زنده بودن تئاتر است. دوم برقراری ارتباط فعال با مخاطب. سوم سیاست های اجرای تئاتر در ارتباط با شرایط موجود باشد. چهارم نگاهمان به مسائل بنیانی تئاتر باشد و چگونگی بازتولید آنها از راه مدیوم تصویر. پنجم بالا بردن شناخت عوام مردم نسبت به تئاتر.
"پورابولی" در ادامه اظهار داشت: تا هم اکنون مساله ما اقتصادی نبوده است. مساله ما عمیقا برخورد با مبحث تئاتر و اجتماع بوده است. شاید از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نباشد که تئاتر کلا به صورت مجازی برگزار گردد اما قاعدتا برای فهم اینکه ما انسان ها اجتماعی هستیم و احتیاج به آیین ها، مناسک، اجراها و رویدادها داریم، اهمیت دارد. حالا با عنایت به تمام این مسائل ما صورت بندی هم انجام دادیم که جشنواره به چه شکلی می تواند باشد.
برگزاری شایسته جشنواره مونولوگ وابسته به میزان همکاری دانشگاه هنر
دبیر یازدهمین دوره جشنواره تئاتر دانشجویی «مونولوگ» درباره احتمال و چگونگی پیاده سازی برنامه های این دوره اظهار داشت: هر آنچه گفته شد نگاه من و گروهم است و تمام زحماتی که جهت بررسی این مسائل کشیدیم اما این که چه زمانی این مورد عملی شود، بیشتر از هرچیز به این بستگی دارد که دانشگاه چقدر با ما همکاری کند و بنابراین هم نمی توان زمان دقیق و مشخصی را بیان نمود. نظر ما این است که می توان به این مساله عمیق تر نگاه کرد و می خواهیم خواهش نماییم که اجازه عمیق تر نگاه کردن را به ما بدهند.
وی افزود: من همین هم اکنون هم درگیر جلسات شورای سیاست گذاری جشنواره هستم و مبحث اصلی بحث پلت فرم های اجرا است. در ایران پلتفرمی که کاملا مناسب برگزاری آنلاین جشنواره باشد نیست و از این حیث هنوز کمبودهایی وجود دارد. اما صحبت درباره یکسری پلت فرم های دیگر مانند توییچ و یوتیوب هم یه میان آمده است که می توانند ظرفیت های خوبی برای ما ایجاد کنند و من تلاش دارم که اعضا را در اینباره متقاعد کنم.
اجرای آنلاین جشنواره می تواند فرصت فوق العاده ای برای ما باشد
"محمدحسین پورابولی" درباره اهمیت و نقش پلت فرم ها در برگزاری جشنواره اظهار داشت: خیلی خوشحال می شوم که بتوانم در این جشنواره، مثلا اجرایی از آبادان ببینم که در آن فردی در یک روستا از راه گوشی هوشمندش مونولوگش را برای ما به نمایش می گذارد. قاعدتا یکی از نکات مهم ما برای برگزاری جشنواره به این شکل همین است که بتوانیم خصوصیت آلترناتیو خودمان را گسترش بدهیم و بدانیم آن فردی که در آبادان است و امکان دارد به دانشگاه هم نرفته باشد، چه کار کرده است. به نظر من اجرای آنلاین جشنواره با عنایت به این نکات می تواند فرصت فوق العاده ای برای ما باشد.
سختی های جشنواره های دانشجویی در شرایط عدم ثبات مدیریت ها و سلیقه های فردی مدیران
"زهره عرب" در ارتباط با شکل اجرایی جشنواره ژکال در دوره های پیشین و شرایط دوره فعلی اظهار داشت: فقط چهار دوره از جشنواره ژکال برگزار شده و به نسبت هم موفق بوده است. امیدوارم صحبت کردن درباره این مورد کمک نماید که سلیقه مدیرهایی که عوض می شوند، خیلی تاثیری روی اصل ماهیت جشنواره ها نداشته باشد. سابقه فعالیت اجرایی در دوره های قبلی جشنواره ژکال را داشته ام و واقعا دیده ام که دانشجوها چقدر برای این جشنواره زحمت کشیده اند. خصوصا دانشجویان نقاشی که همیشه در شرایط سخت هم آثار خوبی عرضه کرده اند.
ایشان در ادامه اضافه کرد: در بخش ورکشاپ ها و نشست های جشنواره ژکال کسانی شرکت می کنند که دانشجو نیستند و در حال فعالیت در هنرهای تجسمی اند. علاوه بر از دست دادن این فرصت، فاصله ای هم ایجاد می شود بین دانشگاه و کسانی که خارج از دانشگاه کار می کنند و علاقه مند هستند تا ببینند فضای دانشجویی به چه شکل است. امیدوارم مسئولین در مورد قانون گذاری های در ارتباط با فعالیتهای مستمر سلیقه ای عمل نکنند. ایشان می توانند حداقل اساس نامه ما که موجود است را بررسی نمایند تا گروه های بعدی دیگر گرفتار چنین مشکلاتی نشوند.
جشنواره های هنری، شریان های اصلی دانشگاه هنر
"عماد حسینی" دبیر هفدهمین دوره جشنواره دانشجویی فیلم کوتاه «نهال» درباره تصمیم گیری های سلیقه ای مدیران اظهار داشت: شریان های اصلی دانشگاه هنر جشنواره هایش هستند. یعنی آنچه که بیشتر سبب فعالیت دانشجوها و ایجاد انگیزه در ایشان می شود، همین جشنواره ها هستند. مسؤلان رده بالای دانشگاه ما بارها این پرسش را عنوان کرده اند که باید چه کارهایی صورت گیرد تا دانشجوها از رخوت در بیایند. این جشنواره های دانشجویی هستند که می توانند آن حرکت مثبت باشند و تا هم اکنون هم به نظرم نقششان را به خوبی ایفا کرده اند و بطور قطع در آینده هم ایفا خواهند کرد.
ایشان در ادامه اضافه کرد: ما دانشجو هستیم و با این مورد کنار آمده ایم که در ایران هر سال با یک مدیر، یک تفکر و یک ذهنیت متفاوت روبه رو خواهیم بود. اما اینکه هنوز من در جلسه بخواهم توضیح بدهم که اهمیت جشنواره ای مثل نهال که ۱۷ سال سابقه برگزاری دارد چیست و اصلا فعالیت فرهنگی حساب می شود یا نه، فقط از گروه اجرایی انرژی می گیرد و ما را از رسیدن به اهداف دانشگاه که به نفع دانشجویان است، دور می کند.
"پورابولی"دبیر یازدهمین دوره جشنواره تئاتر دانشجویی «مونولوگ» هم در مورد نگاه متولیان فرهنگی دانشگاه هنر به جشنواره های هنری دانشجویی اظهار داشت: من نمی دانم اگر تئاتر و سینما و نقاشی زمینه های تخصصی فرهنگی نیستند، پس چه هستند؟ من بارها با مسؤلان دانشگاه بر سر این مورد بحث کرده ام. کاملا واضح است که سینما، تئاتر، نقاشی و هر رشته دیگری که در دانشگاه هنر تدریس می شود، اساسا کار فرهنگی است و معاونت فرهنگی دانشگاه باید از آن حمایت کند.
او در آخر اضافه کرد: نکات و مسائلی که عنوان شد می تواند در تصمیم سازی و اجرا به کمک ما بیاید. ارتباط مستمر بین خود برگزارکنندگان رویدادها و جشنواره ها در شرایط فعلی بسیار اهمیت پیدا می کند. به خصوص که شرایط ما را مجاب خواهد نمود که در سه مسیر متفاوت حرکت نماییم و در طول این مسیر می توانیم تجارب خویش را با یکدیگر در بین بگذاریم تا به نتایج بهتری در اجرای رویدادها برسیم.
منبع: زارا
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب